Jezioro Atitlan, Panajachel i pobliskie wioski - Santa Cruz, San Juan, San Pedro

Wkoncu w niedziele wielkanocna opuscilam po dluzszym pobycie Antigue. Tam sa jedynie obchodzone hucznie obchody Wielkiego Tygodnia, jednakze sama niedziela wielkanocna jest juz jakby zwyczajnym dniem. Dotarlam nad jezioro Atitlan do miejscowosci Panajachel. sama miejscowosc nie jest nadzwyczaj ladna. Co prawda jest to centrum turystyczne tego regionu, pelno hosteli, barow, restauracji i agencji turystycznych, jednakze nie tego szukalam. Z Panajachel oferowane sa codziennie wycieczki po jeziorze do pobliskich wiosek. Ja zdecydowalam sie zwiedzic te najciekawsze wioski na wlasna reke i oczywiscie tanszym kosztem.Wybralam sie wiec do portu, a stamtad lodka do pobliskiej wioski Santa Cruz.I tu juz od samego poczatku poczulam sie jakby w domu. Miejsce cudowne, przypominajace w pewien sposob szwajcarskie jezioro Czterech Kantonow, nad ktorym mieszkam w Lucernie. Nie zachwalajac, oczywiscie tak pieknego jeziora, jak w Lucernie, nie spotkalam w zadnym innym miejscu. Tak jak Vierwaldstatteree otoczone jest zewszad gorami, tak jezioro Atitlan otaczaja wulkany. Zreszta jezioro Atitlan to jedno z ciekawszych miejsc w Gwatemali. Oprócz swojego malowniczego położenia wśród wysokich wulkanicznych szczytów górskich jak i pól uprawnych stanowi także idealne miejsce do poznania prawdziwego życia Gwatemalczyków. Takie widoki jak mycie się, czy pranie odzieży w jeziorze jak i ludzie poubierani w malownicze stroje ludowe nie należy do rzadkości.
Zatrzymalam sie w hostelu bezposrednio nad brzegiem jeziora z pieknym tarasem, na ktorym spedzilam caly wieczor, napawajac sie spokojem tego miejsca. Wczesniej wybralam sie na spacer do centrum wioski. Nie jest daleko, jednakze droga ciagnie sie caly czas pod gorke. Z portu odjezdzaja co chwile tuk tuki, czylo moto taxi. Sa bardzo tanie, jednak warto przespacerowac sie choc troche, aby moc napawac sie widokami tego magicznego miejsca. Wspinajac sie do gory, slyszalam przedziwny spiew kobiety, ktora jakby wydzierala sie w nieboglosy. Do tego akompaniowala ja muzyka z najrozniejszych instrumentow. Wydawalo mi sie, ze we wiosce organizowana jest jakas impreza. Tym predzej udalo mi sie dotrzec do "rynku",czyli boiska, ktore jest tu glownym miejscem spotkan. Okazalo sie, ze muzyka ta dobiega z kosciola i ze to msza, a nie party,na ktore tak pedzilam;-)Weszlam do paru kosciolow, poniewaz wydaly mi sie takie inne. W jednym byli tylko mieszkancy rdzenni wioski, czyli indianie poubierani w swoje stroje narodowe i msza odprawiana byla w ich jezyku ojczystym, ktorego nie moglam zrozumiec. Spodobalo mi sie, ze msza jest bardzo wesola, nastrojowa, z wieloma gitarami i spiewami, a uczestnikow az rwalo,aby poruszac bioderkami;-) Msza i tance w jedym!
Kolejnego dnia wybralam sie do pobliskich wiosek-San Juan i San Pedro.San Juan spodobalo mi sie bardziej,poniewaz jest o wiele mniejsze i spokojniejsze. Mieszkancy zajmuja sie tu przede wszystkim wyrobami recznymi "artesanias" i zyja z ich sprzedazy odwiedzajacym turystom. San Pedro jest dosyc popularna wioska, jednakze zbyt skomercjonalizowana. Jest o wiele wieksza i bardziej przypomnina Panajachel. Zbyt wiele turystow,tlok i gwar na ulicach. Zaluje,ze zostalam w Santa Cruz tylko jedna noc, jednak ustawilam sobie date koncowa mojej podrozy w Gwatemali i postanowilam zobaczyc wiecej miejsc w szybszym tempie.
Wieczorkiem wybralam sie z powrotem do Antigua, poniewaz tylko stamtad mialam mozliwosc transportu do mojego kolejnego celu podrozy-Semuc Champey.

Ps.Dla wybierajacych sie nad jezioro,polecam Santa Cruz i San Marco (poznalam pozniej pare osob, ktore byly zachwycone rowniez i ta wioska,ktorej ja jednak nie odwiedzilam).

Komentarze (0)